Eens uit de tunnel slaan we rechtsaf om via de Termurenlaan de dorpskom te bereiken
Links zien we de school en een koperen plaat die herinnerd aan het vroegere klooster.
Links zien we de school en een koperen plaat die herinnerd aan het vroegere klooster.
Het klooster van de Zusters van Sint-Franciscus in Erembodegem was een religieuze gemeenschap die zich inzette voor onderwijs en zorg. De franciscanessen volgden de regel van Sint-Franciscus en waren actief in scholen en ziekenhuizen. Het klooster werd opgericht in de 19e eeuw en speelde een belangrijke rol in de lokale gemeenschap.
De zusters richtten een school op waar meisjes onderwijs kregen, wat destijds niet vanzelfsprekend was. Naast onderwijs boden ze ook hulp aan zieken en ouderen. Het klooster had een kapel waar dagelijks gebeden werd. De architectuur van het gebouw was typisch neogotisch, met bakstenen muren en spitsbogen.
In de 20e eeuw nam het aantal roepingen af, waardoor het klooster langzaam leegliep. Uiteindelijk werd het gebouw herbestemd en kreeg een nieuwe functie. Sommige delen van het klooster zijn bewaard gebleven als erfgoed. De invloed van de zusters blijft merkbaar in de lokale gemeenschap.
De zusters richtten een school op waar meisjes onderwijs kregen, wat destijds niet vanzelfsprekend was. Naast onderwijs boden ze ook hulp aan zieken en ouderen. Het klooster had een kapel waar dagelijks gebeden werd. De architectuur van het gebouw was typisch neogotisch, met bakstenen muren en spitsbogen.
In de 20e eeuw nam het aantal roepingen af, waardoor het klooster langzaam leegliep. Uiteindelijk werd het gebouw herbestemd en kreeg een nieuwe functie. Sommige delen van het klooster zijn bewaard gebleven als erfgoed. De invloed van de zusters blijft merkbaar in de lokale gemeenschap.
Verderop de ... site op de plaats van de vroegere Overall fabriek en de wielerpiste
De Overall fabriek in Erembodegem, bekend om zijn wasmachines, was een belangrijke industriële speler in de regio. De fabriek stond vlakbij de wielerbaan en was een herkenbaar punt voor de lokale gemeenschap. In de jaren '60 en '70 produceerde het bedrijf hoogwaardige wasmachines die in veel Belgische huishoudens te vinden waren. De fabriek was een toonbeeld van innovatie en vakmanschap, met een sterke focus op duurzaamheid en efficiëntie. Door de opkomst van internationale concurrentie en veranderende marktomstandigheden werd de productie in de jaren '90 afgebouwd. Uiteindelijk werd het gebouw gesloopt en maakte het plaats voor nieuwe ontwikkelingen. Hoewel de fabriek verdwenen is, blijft haar naam voortleven in de herinneringen van de inwoners van Erembodegem.
De vroegere wielerpiste in Erembodegem dorp werd aangelegd in 1959 en was jarenlang een geliefde plek voor wielerliefhebbers. De piste bood een unieke trainingsomgeving voor lokale renners en was het toneel van talrijke wedstrijden. In 1973 werd de piste echter afgebroken, waardoor een stukje wielergeschiedenis verdween. Er zijn nog enkele oude foto's en krantenartikelen uit die tijd die de herinnering levend houden1. Erembodegem heeft sindsdien geen nieuwe wielerpiste gekregen, maar de wielersport blijft er populair. De afbraak van de piste betekende het einde van een tijdperk voor de lokale wielergemeenschap.
Woning van Dokter... met kunstwerk van de Aalsterse kunstenaar Marc De Bruyn.
Marc De Bruyn (1924–2009) was een Belgische beeldhouwer en schilder uit Aalst, bekend om zijn monumentale werken en experimentele technieken. Hij studeerde aan de Academie voor Schone Kunsten van Aalst en later aan het Hoger Instituut Sint-Lucas in Gent2.
Zijn oeuvre omvat diverse oorlogsmonumenten, waaronder die in Erembodegem en Aalst. Hij ontwierp het standbeeld van Priester Daens in Aalst en het Ros Beyaert in Dendermonde1. Daarnaast creëerde hij glasramen voor kerken in Aalst, Zele en Borcht-Lombeek.
De Bruyn stond bekend om zijn directe bewerking van materialen zoals steen, koper, ijzer en aluminium. Hij introduceerde piepschuim in de carnavalswagens van Aalst en ontwierp het Ros Balatum, een satirische versie van het Ros Beiaard3.
Vanaf 1959 gaf hij les in beeldhouwen en tekenen aan de Academie voor Schone Kunsten van Aalst. Hij ontwierp ook het vredesmonument op het Vredeplein in Aalst en het standbeeld van Louis Paul Boon3.
Zijn werk werd tentoongesteld in België, Nederland, Frankrijk en Duitsland, maar hij hield niet van publieke aandacht. Hij overleed in 2009 in het Sint-Elisabethziekenhuis in Zottegem.
Zijn oeuvre omvat diverse oorlogsmonumenten, waaronder die in Erembodegem en Aalst. Hij ontwierp het standbeeld van Priester Daens in Aalst en het Ros Beyaert in Dendermonde1. Daarnaast creëerde hij glasramen voor kerken in Aalst, Zele en Borcht-Lombeek.
De Bruyn stond bekend om zijn directe bewerking van materialen zoals steen, koper, ijzer en aluminium. Hij introduceerde piepschuim in de carnavalswagens van Aalst en ontwierp het Ros Balatum, een satirische versie van het Ros Beiaard3.
Vanaf 1959 gaf hij les in beeldhouwen en tekenen aan de Academie voor Schone Kunsten van Aalst. Hij ontwierp ook het vredesmonument op het Vredeplein in Aalst en het standbeeld van Louis Paul Boon3.
Zijn werk werd tentoongesteld in België, Nederland, Frankrijk en Duitsland, maar hij hield niet van publieke aandacht. Hij overleed in 2009 in het Sint-Elisabethziekenhuis in Zottegem.
Kleuterschool De Stip interbellum modernisme pakketboot stijl spijtig genoeg werd de gevel gestript. Architect Albrecht Lievens.
Woningen bouwjaar 1950
Gildenhuis
Het Gildenhuis van Erembodegem heeft een lange geschiedenis en speelde een belangrijke rol in het sociale en culturele leven van de gemeenschap. Gildenhuizen waren traditioneel de ontmoetingsplaatsen van ambachtslieden en handelaars, waar vergaderingen en feesten werden gehouden.
In de middeleeuwen waren gilden essentieel voor de economie en het stadsbestuur. Ze regelden de kwaliteit van producten, beschermden hun leden en organiseerden opleidingen. Het Gildenhuis in Erembodegem was waarschijnlijk een centrum voor lokale ambachten en handel.
Door de eeuwen heen onderging het gebouw verschillende renovaties en aanpassingen. In de 19e en 20e eeuw verloor het Gildenhuis zijn oorspronkelijke functie, maar bleef het een belangrijk ontmoetingspunt.
Vandaag de dag wordt het Gildenhuis gebruikt voor culturele en sociale evenementen. Het is een plek waar de geschiedenis van Erembodegem nog steeds voelbaar is.
Het Gildenhuis van Erembodegem heeft een lange geschiedenis en speelde een belangrijke rol in het sociale en culturele leven van de gemeenschap. Gildenhuizen waren traditioneel de ontmoetingsplaatsen van ambachtslieden en handelaars, waar vergaderingen en feesten werden gehouden.
In de middeleeuwen waren gilden essentieel voor de economie en het stadsbestuur. Ze regelden de kwaliteit van producten, beschermden hun leden en organiseerden opleidingen. Het Gildenhuis in Erembodegem was waarschijnlijk een centrum voor lokale ambachten en handel.
Door de eeuwen heen onderging het gebouw verschillende renovaties en aanpassingen. In de 19e en 20e eeuw verloor het Gildenhuis zijn oorspronkelijke functie, maar bleef het een belangrijk ontmoetingspunt.
Vandaag de dag wordt het Gildenhuis gebruikt voor culturele en sociale evenementen. Het is een plek waar de geschiedenis van Erembodegem nog steeds voelbaar is.
|
Pastorij :De pastorij van Erembodegem is nauw verbonden met de geschiedenis van de parochie en de Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaartkerk. Tot 1602 viel de parochie onder de Abdij van Affligem. De kerk werd in 1582 en 1940 zwaar beschadigd en heropgebouwd. De pastorij werd eeuwenlang bewoond door de pastoor van de parochie.
De pastorijtuin was oorspronkelijk een private tuin, enkel toegankelijk via de pastorijwoning. In 2023 werd de tuin heringericht tot een publieke groene ruimte. De tuin biedt nu een rustige plek met monumentale bomen, een buitenklas en ontspanningsmogelijkheden.
De pastorij en haar tuin vormen een belangrijk historisch en ecologisch element in Erembodegem. Ze zijn een ontmoetingsplaats voor inwoners en dragen bij aan de sociale en culturele identiteit van de gemeente.
Monument dankzij V.VAK bestuurslid Luc Van Der Helst gerenoveerd
Het oorlogsmonument op het dorpsplein van Erembodegem herdenkt de militaire en burgerlijke slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog. Het monument bevindt zich bij de kerk en draagt de inscriptie: "AAN ONZE HELDEN 1914 – 1918".
De namen van de gevallenen zijn op het monument gegraveerd, maar door de tand des tijds zijn ze moeilijk leesbaar geworden. Het monument werd opgericht als eerbetoon aan de inwoners van Erembodegem die hun leven verloren tijdens de oorlog.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Erembodegem opnieuw getroffen door oorlogsgeweld, vooral in mei 1940, toen de Dender een strategische hindernis vormde voor de oprukkende troepen. Dit zorgde voor verwoesting in het dorp, waardoor de herinnering aan beide oorlogen diep geworteld is in de gemeenschap2.
Het monument is een stille getuige van de offers die gebracht werden en blijft een belangrijke plek voor herdenkingen en ceremonies.
|
De Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaartkerk in Erembodegem werd gebouwd in 1953 ter vervanging van de oude kerk, die in 1940 werd vernield. De kerk werd ontworpen door architect Adrien Bressers en combineert traditionalistische en moderne stijlkenmerken. Het is een bakstenen kruiskerk met een naastgebouwde toren en een bescheiden vieringtoren. De parochie van Erembodegem bestond al sinds de 13e eeuw, en de funderingen van de oude kerk werden in 1943 opgegraven. Daarbij kwamen ook resten van een 13e-eeuws koor tevoorschijn. De kerk bevindt zich aan de Termurenlaan 2 in Aalst. Op de gevel hangt een gedenkplaat ter ere van de slachtoffers van de Eerste en Tweede Wereldoorlog
Dichter Alfons Van de Maele (1874–1938) was een Vlaamse dichter uit Erembodegem, bekend als de werkman-dichter. Hij werd geboren in een arbeidersgezin en werkte vanaf zijn tiende in een fabriek1. Zijn liefde voor poëzie ontstond door volksverhalen en boeken die zijn vader en broer hem voorlazen.
Hij werd beïnvloed door Guido Gezelle en Hendrik Conscience en schreef religieuze en sociaal geëngageerde poëzie. In 1908 publiceerde hij zijn eerste dichtbundel Verzekens voor het volk, met een inleiding van Emiel Fleerackers. Hij schreef over zijn leven, godsdienst, de Vlaamse strijd en de natuur2.
Van de Maele werkte bij De Koornbloem en bleef dichten tot zijn dood. Hij ontving de gouden palmen der kroonorde voor zijn bijdrage aan de Vlaamse poëzie.
Hij werd beïnvloed door Guido Gezelle en Hendrik Conscience en schreef religieuze en sociaal geëngageerde poëzie. In 1908 publiceerde hij zijn eerste dichtbundel Verzekens voor het volk, met een inleiding van Emiel Fleerackers. Hij schreef over zijn leven, godsdienst, de Vlaamse strijd en de natuur2.
Van de Maele werkte bij De Koornbloem en bleef dichten tot zijn dood. Hij ontving de gouden palmen der kroonorde voor zijn bijdrage aan de Vlaamse poëzie.
|
Rechts het pleintje van Erembodegem Dorp met het vroegere gemeentehuis nu een school en veel horeca
Het gemeentehuis van Erembodegem werd gebouwd in 1874 en bevindt zich op de hoek van Erembodegem-Dorp. Het is een neogotisch gebouw van baksteen, met grijze kalkzandsteen voor het lijstwerk. De inkom bevindt zich aan de korte zijde, en het gebouw telt twee bouwlagen onder zadeldaken.
De gevels zijn rijkelijk versierd met steekboogvormige en rondboogvormige muuropeningen, hoekpilasters en gekanteelde torentjes. De voorgevel heeft een puntgevel met drie traveeën, terwijl de achtergevel rondboogvensters bevat.
Na de fusie van 1977, waarbij Erembodegem deel werd van Aalst, verloor het gemeentehuis zijn oorspronkelijke functie. Toch bleef het een belangrijk erfgoedobject, en werd het in 2023 officieel aangeduid als vastgesteld bouwkundig erfgoed.
Door de jaren heen onderging het gebouw verschillende renovaties om de historische waarde te behouden. Het gemeentehuis blijft een symbool van de vroegere zelfstandigheid van Erembodegem en een herinnering aan de rijke geschiedenis van de gemeente.
Het gemeentehuis van Erembodegem werd gebouwd in 1874 en bevindt zich op de hoek van Erembodegem-Dorp. Het is een neogotisch gebouw van baksteen, met grijze kalkzandsteen voor het lijstwerk. De inkom bevindt zich aan de korte zijde, en het gebouw telt twee bouwlagen onder zadeldaken.
De gevels zijn rijkelijk versierd met steekboogvormige en rondboogvormige muuropeningen, hoekpilasters en gekanteelde torentjes. De voorgevel heeft een puntgevel met drie traveeën, terwijl de achtergevel rondboogvensters bevat.
Na de fusie van 1977, waarbij Erembodegem deel werd van Aalst, verloor het gemeentehuis zijn oorspronkelijke functie. Toch bleef het een belangrijk erfgoedobject, en werd het in 2023 officieel aangeduid als vastgesteld bouwkundig erfgoed.
Door de jaren heen onderging het gebouw verschillende renovaties om de historische waarde te behouden. Het gemeentehuis blijft een symbool van de vroegere zelfstandigheid van Erembodegem en een herinnering aan de rijke geschiedenis van de gemeente.
|
Na het bezoek aan het pleintje keren we terug.
We verlaten knooppunt 25 en vervolgen onze weg op het voetpad naast de kerk richting Dender en dan verder tot aan de brug. 
|
De pastorijtuin werd een mooi park, op de poort nog een gedicht van Alfons Van De Maele
